De lucht kleurt blauw in het glooiende berglandschap. Onbekende roofvogels zweven geluidloos in de wolkeloze massa, loerend naar de muisjes en konijnen die langs de rode cactussen, rotsblokken en canyons struinen.

Een unieke ervaring en een werelddeel later is de tijd ineens daar. Verwelkom mij, Europa, zoals je nog nooit hebt gedaan.

Het ontspannen leven kabbelt voort, richting de boot die het continent (voorgoed?) vaarwel zegt.

Een wilde zee brult op de achtergrond, maar verscholen achter een boomstam valt het geluid grotendeels weg. Het warme zand overtoept de koelte van het water en de zon weerspiegelt in de rivier, die gescheiden is van de zee dankzij een maar net droogblijvende zandbank.

En dan breekt de laatste maand ineens aan. De wentelingen van gebeurtenissen zweven nog door het hoofd, terwijl Noord-Colombia nog kennis met Tormenta moet maken, de knaken snel opraken en het thuisfront steeds harder roept.

Herenigd en opgeladen.

De roes van Cali is sterk genoeg om een week te blijven hangen, dansen en zweten.

Wat een week niet kan brengen en wat kan de definitie van een week toch nietig worden verklaard. Van de dorpen naar de natuur en door naar de stad, waar de ongenadigde Salsa mensen wegduwt of volledig opslurpt. En dat alles niet zonder gevaar…

Soms valt er weinig te vertellen en dat is goed.

De drukte is overweldigend doch aantrekkelijk. Warme lucht blaast het zweet uit mijn poriën en geluiden uit alle hoeken vergroten mijn desoriëntatie. De stoep staat vol kraampjes…

Diep ademhalen in de Amazone.

Ze gaan niet meer naar huis, omdat ze daar al zijn.

Alausí, Baños y Quilotoa.

‘Ecuadoooooor’

Het is nog vroeg en hoewel de zon al lang op is, doe ik graag alsof ik bijdraag aan het ontwaken van moeder aarde. Eindelijk kan ik weer rennen en dat doe ik dan ook vol overgave.

Aangekomen, geland en thuisgekomen op het noordelijke surfstrand van Máncora blijkt het contrast met Zuid-Peru enorm. De noodtoestand, avondklok en gewelddadige protesten zijn verleden tijd. Elke handeling kost me nog moeite, maar er is geen betere plek om op wacht te staan dan in dit warme bad.

Met een oud-president in de gevangenis, woendende provincies die verkiezingen eisen en demonstranten die geen grenzen meer kennen, ondergaat Peru een hevige transformatie. Van een onondekt paradijs naar een chaotisch, gevaarlijk land vol onderzekerheden. 

Lopen en hopen. Totdat dat niet meer gaat. Wat doe je dan? Een kijkje in een Zuid-Amerikaans hospitaal.

Peru is bereikt en dat mag toch een prestatie genoemd worden. Het gemak van een vaste reispartner gaat in rook op, terwijl een nieuwe fase nog meer mogelijkheden biedt.

Wanneer de jungle verlossing brengt en wanneer de griezelbus ons hartverzakkingen bezorgt. Eindelijk is het tijd voor dieren spotten in een wonderschoon, ongerept stukje natuur.

La Paz, you’ll hate it and you’ll love it. Buiten het onoverzichtelijke centrum vol pitoreske straatjes en overschot aan achterbuurten wachten de avonturen in de jungle en zelfs in de sneeuw. Maar het reizigershart wordt even tot stilstand geroepen.

Ik heb Starwars nog nooit gezien en dat ga ik zo houden. Ik heb al een andere planeet gevonden.

Onze startbasis achter ons latend, krijgt het wilde westen van Bolivia ons in zijn greep. De hoogtemeters spuiten uit onze oren…

Waar de zon ons tegemoet schijnt en de vrolijke kleuren en witte bomen de straten overheersen. En waar eigenlijk niemand tevreden is.

Het is onwerkelijk, altijd geweest al. Toch zijn we er. Lees mee…